2011 NBA şampiyonu Dallas Mavericks oldu. NBA Final Serisi altıncı maçında Miami Heat’i 105-95 yenen Dallas, seriyi 4-2 kazandı ve tarihindeki ilk şampiyonluğuna ulaştı.
"Kariyerimde dokuz binden fazla şut kaçırdım, 300'den fazla maç kaybettim, 26 kez maç kazandıracak şutu kaçırdım. Hayatımda sürekli başarısız oldum. İşte başarımın sırrı bu..." Tüm zamanların en iyi oyuncusu Michael Jordan’ın bu sözü, pekâlâ Dallas Mavericks’in 2011 şampiyonluk yürüyüşü için de kullanılabilir. Kadrosunda 10 yılın üzerinde NBA tecrübesine sahip dokuz oyuncusu bulunan Mavericks’te kimse şampiyon olmamıştı daha önce. Hepsi kalp kıran tecrübelere sahiplerdi. 2006 Finali’nden Dirk Nowitzki ve Jason Terry, 2002 ile 2003’te kupaya yaklaşan Jason Kidd, Robert Horry’nin unutulmaz üçlüğüyle final biletini kaçıran Peja Stojakoviç, konferans finalinden öteye geçemeyen Shawn Marion ve liseden NBA’e adım attığı günden bu yana kendine NBA haritasında bir yer bulmaya çalışan DeShawn Stevenson hep kötü hatıralara sahipti. Şimdi onların hepsini güzel anılarla değiştirecekler.
Dip noktadan ayağa kalkıp zirveye çıkabilmek ancak karakter işidir. Mavericks oyuncuları sahaya yürek koydular, çalıştılar, yaptıkları şeye inandılar ve sonunda kazandılar. Gösterişli bir oyunu yok Dallas Mavericks’in. NBA’de sezonun en iyi hareketleri arasında onları göremezsiniz. Rakipleriyle dalga geçmiyorlar, kimsenin üzerinden smaç vurmuyorlar, göz alıcı bloklarla herkesi ayağa kaldırmıyorlar. Fakat işlerine o kadar çok konsantre olmuşlar ki, insanların sempatisini kazanmaları çok uzun sürmüyor.
Dirk Nowitzki’nin şampiyonluk kutlamasına bakarak bile anlayabilirsiniz Mavericks’in ne kadar alçak gönüllü olduğunu. O kadar şaşırdı ki, duygularını kontrol etmekte çok zorlandı. Bitiş kornası çalar çalmaz soyunma odasına gitti. Ağladı ve geri geldi. Hayatındaki en büyük sevinci yaşarken bile kendini kontrol edebilen bir adamdan bahsediyoruz. Kimseyi kırmadan, kırıldığı zaman sesini çıkarmadan, sürekli çalışarak, mütevazı bir şekilde başarıya ulaşmaya çalıştı. Başardı da. Bu adam 130 bin nüfuslu bir şehirde doğdu. Daha büyük bir başarı reçetesi olabilir mi? Hayal etti. Çalıştı. Başaramadı. Tekrar çalıştı, bir kez daha denedi. Olmadı. Yine çalıştı. Ve sonunda kazandı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder